Bir an gibi geçen o mutlu yıllar
Sevinçler, mutluluklar ve hatıralar
Yaşlı bir dedem vardı adı Cemal
Benim en iyi arkadaşımdı o yıllar
Yürümezdi ayakları, bakardı anneciğim
Çünkü yedi yıldır felçliydi dedeciğim
Bir güzel rum evimiz vardı
Onu bir gün yıktılar.
Bize yalnızca hatıralar bıraktılar
Arandım çocukluğumu memleketimde
Hiçbir şey kalmamış o yıllardan geride
Güzelim o ev, bahçe gitmiş
Yerine apartman dikilmiş
Saray yavrusu gibi ev yıkıldı
Yıllara utanarak sanki sırıttı
Ne tanıdık yüz ne eskiden iz
Yok olmuş dedem gibi, bizden habersiz
Yüreğimde acı, gözlerimde yaş.
Ayrıldım oralardan ben yavaş yavaş…….

NİHAL DEMİR