Kim düşman, kim dost sevgilerimi müsrifçe harcarken,
Beynimin bu düğümü çözemeyeceği bilinciydi yükselişim.
Kimi hayır sandıklarım ne şerler doğurdu şaştım kaldım,
Şer dediklerim ne mucizeler yarattı düşüncemden utandım.

Koskoca bir resimdi fani yaşantım, kimi kara kimi renkli,
Renklerle gülerken kendimi buldum acıda
Boğulduğum acılarsa sürüklerken beni mutluluğun bulutuna,
Rengarenk ve kapkara karmaşaya kendim de şaşakaldım.

Sibel Ulusoy